Wernisaż wystawy pasteli pt. „Towarzystwo” Darii Selka-Bonna i malarstwa pt. „Real-ja” Olgi Cieślak.
Wernisaż odbędzie się bez pośrednio po koncercie „Jazz Loves Barok”
Daria Selka-Bonna 
Urodziła się w 1972 roku w Gdańsku. Od prawie pięciu lat mieszka w Milanówku. Należy do Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Gdańskiego, Stowarzyszenia Pastelistów Polskich i Polskiej Sekcji stowarzyszenia IBBY. W swoim dorobku artystycznym ma ponad 40 wystaw  (w tym ok. 16 indywidualnych). W 2005 roku otrzymała stypendium kulturalne Miasta Gdańska, w 2013 roku zakwalifikowała się do VI Międzynarodowego Biennale Pasteli w Nowym Sączu. Współpracowała jako ilustratorka z miesięcznikiem społeczno – kulturalnym „Pomerania” i gdyńskim wydawnictwem Region. Zilustrowała klika książek dla dzieci.
Interesuje się arteterapią, prowadziła kursy dokształcające dla nauczycieli z terapii plastyką, pracowała jako terapeutka w Warsztacie Terapii Zajęciowej w Milanówku, gdzie prowadziła pracownię plastyczną.
Odkąd zamieszkała w Milanówku pasjonuje się ptakami. W ciągu ostatnich dwóch lat wychowała osiem ptasich sierot: srokę, sójkę, kawkę, kosa, sierpówkę, kapturkę i dwa gołębie grzywacze.

www.selka-bonna.com
Olga Cieślak (ur. 1980 r.)
1995- 2000 Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Wojciecha Gersona w Warszawie
2002-2006 Akademia Jana Długosza w Częstochowie (Wydział Edukacji Artystycznej -Plastyka)
2004-2010 Akademia Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego (Wydział Wzornictwa Przemysłowego i Architektury Wnętrz)

Olga Cieślak:
Swoje obrazy pokazuję nieregularnie od 2002 r. Na 15 wystaw w większości indywidualnych, przypadają po cztery w Podkowie Leśnej i w Milanówku; po jednej w Brwinowie, Kaniach a także  w Łodzi. Wystawiam się tam, gdzie jest mi najbliżej, i wtedy, gdy jestem gotowa.
Wybrałam farby olejne ze względu na ich żywy kolor. Myśl o „Real – ja” towarzyszyła mi od ponad roku – z jednej strony, miała to być próba terapii poprzez sztukę; te najintymniejsze obrazy- autoportrety- zostały zamalowane; z drugiej- próba szybszego niż poprzednio malowania tego co wydaje mi się piękne, co wyzwala we mnie radość i poczucie wolności – przestrzeń, światło i przyroda.  Dopiero ostatnie tygodnie pozwoliły mi na odtworzenie na płótnie tych przechowanych emocji, zdecydowałam się na mniejsze formaty, by móc je zatrzymać.