Zapraszamy w piątek, 7 kwietnia o godz. 18.00 na ul. Świerkową 1 na spektakl „Kroniki Sejneńskie”. Bilety w cenie 20 i 15 zł. Rezerwacje: anna.strzaska@ckiopodkowa.pl.

„Kroniki sejneńskie” próbują na nowo scalać dawny świat z okruchów opowieści starych ludzi, legend, fotografii, modlitw, pieśni i pamięci współczesnych mieszkańców.

Premiera spektaklu odbyła się w listopadzie 1999 roku. Od tamtej pory już czwarte  pokolenie młodych ludzi uczestniczy w twórczej przygodzie, podczas której na nowo próbuje odczytać swoje miasto, znajdując w nim miejsce na przeszłość i dzień dzisiejszy. Buduje tę opowieść, która daje nowe imię ich miejscu zamieszkiwania, tworząc współczesny mit pogranicza, w którym każdy jest u siebie w domu – niezależnie od różnic narodowych czy religijnych – i czuje się spadkobiercą wielokulturowego dziedzictwa. W zajęciach pracowni „Kronik sejneńskich” zawsze biorą udział dzieci i młodzież różnych narodowości i wyznań – Polacy, Litwini i staroobrzędowcy. Ważne jest to, że historie sejneńskie opowiadane przez kolejną grupę młodych ludzi wnoszą do spektaklu nowe opowieści o swoich rodzinach i sąsiadach. Sam spektakl adresowany jest zarówno do młodzieży jak i dorosłych. Prezentowany był w wielu miastach Polski, m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Malta w Poznaniu (2002), w Bośni, na Litwie, w Niemczech i Danii. W kwietniu 2008 roku spektakl pokazywany był przez dwa tygodnie w Teatrze La MaMa w Nowym Jorku.

Pięć lat obcowania z miastem. Krzątanina wokół niego, wsłuchiwanie się w jego rytm, gwar, muzyczność. I wielki dar ofiarowany przez pokolenie najstarszych, odchodzących mieszkańców – opowieść o ich życiu – pozostaje.

„Kroniki sejneńskie” jako przedsięwzięcie artystyczno-edukacyjne zainicjowane zostało w 1999 roku. Jest to kolejny etap długofalowej pracy Ośrodka „Pogranicze – sztuk, kultur, narodów” z dziećmi i młodzieżą, gdzie w twórczy sposób młodzi ludzie próbują odpowiedzieć na pytanie, jak dziedzictwo kulturowe uczynić wartością żywą dla młodego pokolenia. Jak pamięć, wspólną historię, świadomość dziedzictwa kulturowego wdrożyć w krwioobieg młodych mieszkańców tej ziemi, jak zabrać ich razem w twórczą przygodę odkrywania własnej historii – miasta, regionu, rodziny, jaki język znaleźć do opowiadania tejże historii? Jak budowanie tożsamości kulturowej w takim wymiarze zorientować na kulturę rodzinno-domową, dziedzictwo przodków, zakorzenienie, a przede wszystkim, jak budować poczucie swojskości w swej „małej ojczyźnie”?

Te pytania to swoisty klucz do wędrówek, który pozwoli młodemu pokoleniu zrozumieć całą złożoność dziedzictwa kulturowego miejsca, by stało się ono nie tylko zbiorem nazwisk i oderwanych od siebie pojęć, a zadomowiło się w ich sercach jako szeroko pojmowana wielokulturowość.

Sejny – to miasteczko niedaleko granicy polsko-litewskiej. Mieszkają w nim Polacy, Litwini i Rosjanie staroobrzędowcy, a przed drugą wojną światową żyli tu również Żydzi, Cyganie, Niemcy, Białorusini i Tatarzy. Ciekawy jest – zamieszczony w „Tygodniku Ilustrowanym” z 1913 roku – rys statystyczny dotyczący mieszkańców Sejn. Odnotowuje on, że „Sejny liczą 3493 mieszkańców. Z tego przypada na Polaków – 1345, Litwinów – 144, Rosjan – 119, Niemców – 93, Tatarów – 5, Żydów – 1787, Hiszpanów – 1”.

To miasto dramatycznie doświadczone – szczególnie w XX wieku – konfliktami, tragediami i sąsiedzkimi wojnami. Wielokulturowa wspólnota, z tradycjami dobrego sąsiedztwa, wzajemnego szacunku, uległa rozbiciu. Bolesny fakt, iż wytworzyła się i pielęgnowana jest pamięć złej historii, natomiast wszelkie przykłady dobrego sąsiedztwa bądź uległy zapomnieniu, bądź z rzadka są przywoływane.