Był absolwentem Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu (rocznik 1934 – 1936), oficer 19. Pułku Ułanów Wołyńskich, w którym służył do 1939 roku. 1 września 1939 roku brał udział w ciężkich walkach pod Mokrą i innych walkach z Niemcami w czasie całej kampanii wrześniowej. 11 października przekroczył z oddziałem granicę węgierską. Uciekł z internowania i przez Jugosławię przedostał się do Francji. Otrzymał przydział do Oddziału Rozpoznawczego 3. Dywizji Piechoty. Po klęsce Francji, z wojskami polskimi ewakuuje się do Wielkiej Brytanii.  W latach 1941 – 1943 służył w Sierra Leone w Brytyjskich Wojskach Kolonialnych jako dowódca plutonu. W latach 1943 – 1945 był oficerem łącznikowym w Sztabie 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka.  Walczył od  lądowania Dywizji w Normandii poprzez  Belgię, Holandię i w Niemczech aż do Wilhelmshafen. Po wojnie i demobilizacji w 1947 roku Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, nie wrócił do kraju, został na emigracji w Anglii. Ukończył kurs handlu zagranicznego i przez kilka lat pracował w londyńskim City. W latach 50 – tych założył  firmę drukarską, którą prowadził przez 40 lat, do 1996 roku. Na emigracji brał czynny udział w pracach Zrzeszenia Kół Pułkowych Kawalerii, Kołach Pułkowych (9. Pułku Ułanów Małopolskich, 2. Pułku Legionów Polskich i innych). Był członkiem Stowarzyszenia Rodzina 19. Pułku Ułanów Wołyńskich w Warszawie i Fundacji na Rzecz Tradycji Jazdy Polskiej w Grudziądzu. Od wielu lat wspierał finansowo te organizacje, a także Zespół Szkół nr 70 w Warszawie, która nosi imię 19. Pułku Ułanów Wołyńskich. Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz brytyjskimi odznaczeniami.