Władysław Gołąb urodził się 13 kwietnia 1931 r. w Sulejowie nad Pilicą. Podczas dzia­łalności konspiracyjnej, 19 listopada 1944 r. w wyniku wybuchu miny utracił wzrok /inwalidztwo wojenne/. Już jako niewidomy ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu w Łodzi. W roku 1955 zdał egzamin adwokacki i został wpisany na listę adwokatów najpierw w Łodzi, a w 1958 r. w Warszawie. Był pierwszym niewidomym adwokatem w Polsce.

Od 1947 r. działał w i na rzecz środowiska niewidomych. W roku 1951 brał udział jako delegat w Zjeździe zjednoczeniowym Związku Pracowników Niewidomych i Związku Ociemniałych Żołnierzy. Od tego roku pełnił funkcję kierownika kursów do walki z analfabetyzmem. W roku 1956 włączył się w prace organizacyjne dwóch komitetów: organizacji Związku Spółdzielni lnwalidów i Związku Spółdzielni Niewi­domych. W tym czasie za działalność społeczną został odznaczony Srebrnym Krzy­żem Zasługi.

Od 1958 r. podjął pracę publicystyczną. Od tego roku opublikował ponad tysiąc artykułów z zakresu: prawa, zagadnień społecznych, etycznych i szeroko pojętej kultury. Publikował artykuły w „Szkole specjalnej”, „Tygodniku Powszechnym”, „Wię­zi” i innych. Od roku 1974 do 2010 redagował „Encyklopedię prawa” – kwartalnik, a przez pewien okres miesięcznik publikowany jako dodatek do czasopism „Pochod­nia” i „Biuletyn”. Współpracował z Polskim Radiem, m.in. prowadząc przez trzy lata cotygodniową pogadankę w Radiu Bis na temat praw osób niepełnosprawnych.

Od roku 1956 działał społecznie w Polskim Związku Niewidomych. Do roku 2004 uczest­niczył we wszystkich zjazdach PZN. Brał udział w pracach różnych komisji i rad, w la­tach 1969-1973 był członkiem Prezydium Zarządu Głównego PZN. Od 1974 należał do władz Związku Ociemniałych Żołnierzy RP – początkowo jako sekretarz generalny, później wiceprezes, a od 1997 r. jako prezes Zarządu Głównego ZOŻ. Od roku 1997 do 2004 pełnił funkcję wiceprezydenta I.K.K. – Międzynarodowego Kongresu Ociemnia­łych Inwalidów Wojennych.

Na przestrzeni ponad 60 lat brał udział w różnych ważnych pracach na rzecz śro­dowisk osób niepełnosprawnych: w roku 1959 uczestniczył w międzynarodowym kongresie niewidomych w Lipsku, w roku 1959 w konferencji UNESCO w Paryżu, w latach 1990 – 1997 reprezentował środowisko niewidomych a później kombatantów w pracach Komisji Sejmu RP.

Przez wiele lat prowadził i prowadzi wykłady z zakresu prawa w szczególności praw osób niepełnosprawnych dla studentów, pracowników or­ganizacji pozarządowych, niewidomych uczniów i ich rodziców. Brał czynny udział w wielu konferencjach, seminariach i spotkaniach.

W roku 1973 podjął działalność w Zarządzie Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi w Laskach, z którym utrzymywał kontakt od końca lat pięćdziesiątych XX w. W tym czasie poznał osobiście wielu „Ludzi Lasek”, w szczególności Twórczynię „Dzieła La­sek”, Matkę Elżbietę Różę Czacką. W roku 1975 został wybrany Prezesem Zarządu Towarzystwa.

Jako niewidomy prawnik, wybitny specjalista z zakresu praw osób niepełnosprawnych, człowiek głębokiej wiary umiejęt­nie kontynuował założenia ideowe twórców Dzieła. Swoimi działaniami integrował śro­dowisko Lasek dbając o rozwój i pełne współdziałanie wszystkich elementów Dzieła: pracowników świeckich, sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża i Niewidomych. Dbał o wspólnotowe przeżywanie spotkań: Rekolekcje dla pracowników, „Dzień pracowni­ka”, /druga niedziela października/, coroczne spotkanie pracowników i absolwentów Lasek, wspólne wyjazdy integracyjne.

Umiejętnie zarządzał mieniem Towarzystwa, dbając o potrzebne środki finansowe na utrzymanie dotychczasowych oraz powołanie i utrzymanie nowych placówek, nie­zbędnych dla wykonywania zadań statutowych Towarzystwa. Po roku 1990 powstały m.in.: Szkoła Podstawowa Specjalna w Rabce, Dom Małego Niewidomego Dziecka w Warszawie, a w Laskach basen i sala rehabilitacyjna, budynek biblioteki szkolnej, budynek Centrum Rehabilitacji Zawodowej, budynki nowoczesnego internatu dla dziewcząt, szkół ponadgimnazjalnych oraz szkoły podstawowej i gimnazjum, działy wczesnego wspomagania rozwoju niewidomego dziecka w Laskach i Sobieszewie. Przy ogromnych kosztach prowadzenia działań Towarzystwa umiejętnie znajdował oso­by i organizacje wspierające je. Przykładem może być powołanie Komitetu Rozbudowy Lasek 2004 dla wparcia budowy internatu dziewcząt. Wspierał i podejmował starania o realizację zadań Towarzystwa poprzez udział w różnych projektach finansowanych ze środków unijnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych i innych.

Ogrom tej pracy nie byłby możliwy bez wsparcia żony – Pani Justyna Gołąb.

W latach 60, 70 i 80-tych Państwo Gołąbowie blisko współpracowali z ks. Leonem Kantorskim, wieloletnim proboszczem Parafii św. Krzysztofa w Podkowie Leśnej. Pan Władysław pełnił obowiązki przewodniczącego Rady Parafialnej, zaś Pani Justyna, śpiewała przez wiele lat w chórze parafialnym prowadzonym przez Pana Profesora Kazimierza Gierżoda.*

W 2011 r. Rada Miasta Podkowa Leśna nadała Państwu Justynie i Władysławowi Gołąbom tytuły Honorowych Obywateli Miasta-Ogrodu Podkowa Leśna (uchwała).

W roku 2012, za wybitne zasługi w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności społecznej na rzecz osób niewidomych i słabowidzących, Władysław Gołąb został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

*Fragmenty materiałów przygotowanych na XII sesję Rady Miasta Podkowa Leśna 16.09.2011 r. – całość broszury