Msza Święta Żałobna zostanie odprawiona w dniu 5 marca 2020 r. 
o godz. 10:00 
w kościele N.M.P. Matki Kościoła w Otrębusach, skąd nastąpi odprowadzenie na cmentarz w Pruszkowie przy ul. Plantowej do grobu rodzinnego.

Pożegnanie Ś.P. Anna Latoszek –Kfoczyńska

W dniu  29 lutego, w 87 roku odeszła do Boga życia nasza ukochana nauczycielka, Pani Profesor Ś.P. Anna Latoszek –Kfoczyńska – seniorka z grona pedagogicznego Szkoły Podstawowej w Podkowie Leśnej. Msza pogrzebowa za Ś.P. Panią Profesor odprawiona została w kościele pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Matki Kościoła w Otrębusach z udziałem licznie zgromadzonych żałobników. Ś.P. Pani Anna Latoszek-Kfoczyńska spoczęła na cmentarzu w Pruszkowie przy ul. Plantowej, w grobie rodzinnym (kwatera P4/5/115). W pogrzebie uczestniczyli: syn Andrzej z rodziną, synowa Bożena, żona niedawno zmarłego we wrześniu 2019 roku syna Krzysztofa, zaprzyjaźnieni sąsiedzi i członkowie Koła Różańcowego oraz liczne grono byłych uczniów ze szkoły podkowiańskiej. Msza św. była celebrowana przez proboszcza ks. kanonika Bolesława Bolka w koncelebrze z ks. Wojciechem Koszutskim (byłym uczniem Pani Profesor i kolegą szkolnym synów Zmarłej, a obecnie wikariuszem w parafii w Brwinowie). Aktywny udział w koncelebrze mszy św. wzięli również inni koledzy z klasy Jej synów należący do wspólnoty „Świetlików” założonej przez ks. Kantorskiego. Wspomnienie poświęcone Zmarłej wygłosił były Dyrektor Szkoły Podstawowej Nr 2 im. św. Teresy Od Dzieciątka Jezus w Podkowie Leśnej, Pan Grzegorz Dąbrowski.

Uczestnikami uroczystości pogrzebowych była też 10 osobowa reprezentacja klasy zaprzyjaźnionej ze Zmarłą. To absolwenci Szkoły Podstawowej z 1956 roku, z którymi Pani profesor Anna zaczynała swą pracę zawodową. Szkoła znajdowała się wówczas na ulicy Błońskiej w budynku, gdzie obecnie mieści się Biblioteka im. Poli Gojawiczyńskiej.

Pani Anna Latoszek-Kfoczyńska pierwszą pracę podjęła w 1953 roku po ukończeniu Liceum Pedagogicznego w Grodzisku Mazowieckim. Prowadziła z nami zajęcia ze śpiewu i gimnastyki, a przez rok była naszą wychowawczynią. Pani Profesor zintegrowała się z naszą społecznością klasową, w czym zapewne pomogła mała różnica wieku, wynosząca około 8 lat. Była wymagającym nauczycielem, lecz również wyjątkowym, co wpływało na powstawanie łączących Ją z uczniami sympatii i silnych więzi emocjonalnych, niejednokrotnie niemal rodzinnych, o czym świadczy dotychczasowe wspólne z panią Profesor uczestniczenie i przeżywanie corocznych spotkań koleżeńskich naszej klasy. Tak bardzo czekała na tegoroczne spotkanie, a szczególnie na zbliżający się jubileusz 65-lecia ukończenia przez nas szkoły. Biorąc pod uwagę Jej dobre samopoczucie i aktywność życiową wydawało się to bardzo realne. Doskonale pamiętała wszystkie imiona i nazwiska liczącej ponad 40 uczniów klasy. Pomimo, że nauka odbywała się w małych, niedostosowanych do potrzeb dydaktycznych pomieszczeniach, poziom nauki był na tyle wysoki, iż nasi koledzy wygrywali olimpiady naukowe, a 12 uczniów docelowo uzyskało stopnie doktorskie w różnych dziedzinach nauki. Zawdzięczamy to zarówno wspaniałym przedwojennym nauczycielom: Helenie Fijałkowskiej, Janinie Jankowskiej, małżeństwu Maleszewskich, którzy wszyscy zmarli blisko 40 lat temu, ale także młodej kadrze z wybitnym udziałem pani Profesor Anny Latoszek -Kfoczynskiej. Wychowując samodzielnie dwóch synów potrafiła poświęcić swój czas wolny, po pracy, na indywidualne spotkania z uczniami. Potem dopiero była mamą dla swoich dzieci, niejednokrotnie bardzo zmęczoną mamą, ale dziadkowie bardzo pomagali i wspierali Ją w realizowaniu się i w wypełnianiu powierzonej misji. Inicjowała i niejednokrotnie z mozołem wdrażała swoje wspaniałe ideały wychowawcze, każdemu indywidualnie, wg jego potrzeb, mimo że uczniów w początkowym okresie zawsze było ze czterdziestu. Spośród tych koncepcji za szczególnie ważne uważamy przekazanie nam zamiłowania do systematycznego uprawiania sportu.

Jesteśmy ogromnie wdzięczni Pani Profesor Annie Latoszek –Kfoczyńskiej za poświęcenie i pełne zaangażowanie w kształtowaniu i kształceniu uczniów z naszego wojennego pokolenia. Śmierć Pani Profesor wzbudziła w nas wielki smutek. Niestety wielu absolwentów z naszej klasy odeszło wcześniej z tego świata, a wielu z nas jest poważnie chorych i nie mogło uczestniczyć osobiście w tym ostatnim pożegnaniu. Wszyscy żyjący serdeczne modlimy się za spokój duszy naszej ukochanej Pani Profesor i prosimy o wsparcie tych, którzy wcześniej odeszli do Chwały Pana.

 Na najbliższe spotkanie klasowe został zaproszony Syn Andrzej ŚP. Pani Anny Kfoczyńskiej , zatem będzie okazja do serdecznego wspominania o Pani Profesor, która wychowała po nas kilka pokoleń Podkowian, a do każdego z nas miała indywidualne podejście i traktowała jak swoje dziecko.

                                                                                                         Byli Uczniowie

Dziękuję wszystkim za okazany szacunek mojej Mamie i tak uroczyste jej pożegnanie, niech spoczywa w spokoju.
Boże, proszę, dopuść Ją do oglądania Twojej światłości.

                                                                                                           Syn Andrzej